Otępienie jest chorobą stale postępującą. Oznacza to, leczenie należy rozpoczynać jak najwcześniej. Obecnie najskuteczniejszą metodą terapeutyczną w otępieniach jest podawanie leków, spowalniających przebieg choroby.
1. Leki zwiększające stężenie acetylocholiny w mózgu.
Są stosowane w chorobie Alzheimera. Acetylocholina jest substancją niezbędną do prawidłowego funkcjonowania pamięci. W chorobie Alzheimera obumierają komórki nerwowe, wytwarzające acetylocholinę. Regularne stosowanie leków zwiększających zawartość acetylocholiny w mózgu hamuje postęp choroby.
2. Leki poprawiające krążenie krwi w mózgu.
Są stosowane w otępieniu naczyniowym. Leki te mają działanie ochronne na komórki nerwowe mózgu, poprawiają ukrwienie i wpływają pozytywnie na pamięć chorego.
3. Neuroleptyki.
Mogą być stosowane we wszystkich typach otępienia w przypadku:
– stanów silnego pobudzenia, lęku lub agresji.
– gdy poza otępieniem u chorej osoby stwierdza się urojenia (np. nieprawdziwe przekonanie, że rodzina kradnie pieniądze, podaje truciznę zamiast jedzenia)
– gdy chory ma omamy – widzi nieobecne osoby lub nieistniejące przedmioty – zbiera coś z podłogi, mówi do kogoś w pustym pokoju.
Neuroleptyki działają uspokajająco, nasennie, likwidują omamy i urojenia. Należy jednak pamiętać, że nie leczą one otępienia, mogą wręcz nasilać zaburzenia pamięci.
Leczenie otępienia, nawet wcześnie rozpoczęte, nie potrafi cofnąć już dokonanych zmian w mózgu chorego. Może jedynie zahamować, spowolnić postęp choroby – pacjent będzie dłużej samodzielny, problemy z pamięcią i mową będą wolniej narastać. Warunkiem jest regularne, systematyczne przyjmowanie leków, zapisanych przez lekarza. Na obecnym etapie wiedzy medycznej całkowite wyleczenie otępienia jest jeszcze niemożliwe.